Scharrige hond als hulp

Scharrige hond als hulp
  • Lava
  • Mireille Geus
  • Illustrator: Marc Suvaal.
  • Uitgever: Lemniscaat
  • Jaar: 2023
  • Aantal blz.: 180
  • 8,5

Met Lava schreef Mireille Geus een ontroerend sprookje over rouw en jezelf accepteren. Met een heerlijke hond als helper.

‘Lieve zus, ze zeggen dat je dood bent.’ Zo begint de eerste brief van prinses Lava aan haar tweelingzus die, inderdaad, al bijna een jaar dood is. Maar Lava kan en wil dat niet geloven. De lezer zou nog even kunnen denken: dit is een sprookje, dus Lava ontdekt vast dat haar zus nog springlevend is. Maar zo’n sprookje schreef Mireille Geus niet. Haar verhaal is grimmiger en rauwer, en desondanks hoopgevend.

Over een week wordt prinses Lava 13 jaar. Daarom moet ze op weg naar Groot Land, waarvan ze koningin zal worden. Een reis die ze eigenlijk met haar tweelingzus zou hebben gemaakt, maar nu moet ze het doen met onderdaan Tippe en diens scharrige hond Barrel. De hond stinkt uit zijn bek en Lava noemt hem smalend een ‘halve hond’. Maar Barrel moet mee, want hij is de enige die de weg weet door de bergen en bossen.

Zeven dagen hebben ze de tijd om het land te bereiken. Het worden zeven dagen waarin Lava steeds meer gesteld raakt op Tippe en zelfs op Barrel. De passages waarin Geus de hond beschrijft, zijn prachtig en aandoenlijk. Ook schetst ze mooi hoe Lava onderweg verandert. Zo zit ze steeds minder in haar eigen hoofd en krijgt ze oog voor anderen. Ze helpt nicht Amber die zich door haar onderdanen naar het kippenhok heeft laten verbannen. Lava toont haar het begin om weer zichzelf te worden, want: ‘als je het begin zelf niet kunt vinden, is het wel fijn als iemand anders het je aanwijst’.

De reis is een klassiek motief in coming-of-age-boeken. De reis staat voor transformatie, loskomen van het oude en bekende en daarmee voor persoonlijke ontwikkeling. Geus benut dit motief vaardig en overtuigend. Lava rijpt onderweg, dankzij de jongen en zijn hond, de diverse bijzondere ontmoetingen en haar omgang daarmee. Ze durft eindelijk te huilen om het verlies van haar zus. En ze leert opnieuw naar zichzelf kijken, ze is helemaal niet iemand die altijd onhandig en chagrijnig is, eerder iemand die daadkrachtig, dapper en vriendelijk kan zijn. Het is een mooi begin voor een leven in haar nieuwe land.

(Dit is een uitgebreide versie van mijn recensie uit maartnummer van Didactief).