Alle vossen zijn boeven. Toch? In zijn prentenboek Vos is een boef speelt Daan Remmerts de Vries meesterlijk met verwachtingen en vooroordelen.

Al zeker sinds het dertiende-eeuwse epische gedicht Van den vos Reynaerde staat de vos te boek als sluw en slim en niet te vertrouwen. Hij is een kippendief en een mooiprater. Of zoals het spreekwoord zegt: als de vos de passie preekt, boer pas op uw ganzen.

Van Reinaert zijn vele bewerkingen gemaakt, met als meest recente De schelmenstreken van Reinaert de Vos (2019) van Koos Meinderts. Dat je ook kunt spelen met ingekerfde beelden, laat Daan Remmerts de Vries fraai zien in zijn prentenboek Vos is een boef. Het boek is één grote sliep-uit naar gevestigde vooroordelen en verwachtingen.

Dat begint al wanneer er op een dag een dodo aanbelt bij Vos, collecterend voor uitstervende dieren. Als de dodo laat zien hoe nodig dat is, zegt Vos tegen hem: ‘Weet je wat? Kom lekker even uitrusten in mijn huis’, en dat klinkt natuurlijk verdacht. Vooral als Vos op de volgende pagina zijn vrienden Das en Wasbeer een gebraden kip serveert. Zij vertrouwen het zaakje niet en besluiten Vos eens goed in de gaten te houden. In alles wat Vos doet, zien ze vege tekens. Vos die zich vriendelijk over een kinderwagen buigt? De vuilak!

In zijn prenten geeft Remmerts de Vries die dubbelzinnigheid nog verder aan. Hij gaf Vos behalve een spitse neus en zwarte poten ook kinderlijk ronde ogen en een zwierige pluimstaart. Braveriken Das en Wasbeer daarentegen kregen dik aangezette zwarte ringen rond hun ogen, en worden daarmee letterlijk zwartkijkers.

De ontknoping laat zich raden. Vos is een boef is een heerlijk humoristisch verhaal. Ideaal om lekker vet voor te lezen, te spelen met (verhaal)verwachtingen en te laten zien dat dingen vaak anders zijn dan ze lijken. Schort je oordeel op, zelfs bij vossen.

(Deze recensie verscheen ook in Didactief).